Dag van de Blindengeleidehond

Share

28 april 2022

Woensdag was het de Dag van de Blindengeleidehond. Op deze dag zetten we alle blindgeleidehond in de bloemetjes. Om deze dag te vieren ging Symfoon medewerker Lena in gesprek met Ruben Vanhollebeke. Ruben werd op 22-jarige leeftijd blind en heeft sindsdien al drie blindengeleidehonden gehad die werden opgeleid door het opleidingscentrum Vrienden der Blinden Koksijde. Misschien ken je Ruben al van ergens anders, want hij is namelijk wereldkampioen boogschieten voor blinde en slechtziende personen en verscheen hiermee al meermaals in de media. Dat het een fijn gesprek was, kan ik je nu al verklappen. Maar waarom het zo fijn was, lees je hier in dit artikel.

Meteen verkocht

Ruben gaat al een aantal jaren door het leven met een blindengeleidehond die opgeleid werd bij Vrienden der Blinden. Via een vriend van zijn papa, die hondentrainer was in zijn vrije tijd en zo terecht kwam bij Vrienden der Blinden, kwam Ruben in contact met het opleidingscentrum. Tijdens de eerste kennismaking was het voor Ruben nog niet meteen aan de orde om een blindengeleidehond in huis te nemen. “Ik was toen nog een leek en nog niet zo lang blind. Maar vanaf dat ik een eerste keer had gewerkt met een blindengeleidehond, was ik meteen verkocht.”, zegt Ruben.

Fysiek, mentaal en verbaal is Ruben zeer sterk, maar hij merkt op dat hij niet super sterk is in het verplaatsten met een witte stok. “Enkel wandelen met een witte stok doe ik niet graag. Ik voel mij dan bekeken.”, zegt Ruben. Ruben geeft aan dat wanneer hij op wandel is met enkel zijn witte stok zijn hoofd voortdurend naar beneden hangt en dat is niet aangenaam. “Maar wanneer ik met de Toto, mijn blindengeleidehond, aan het wandelen ben, staat mijn hoofd mooi recht en dat geeft me vrijheid.”, vindt Ruben. “Je krijgt de mogelijkheid om mobiel te zijn. Pas op, met een witte stok kan je dat ook zijn, maar met een blindengeleidehond krijg je meer ruimte voor het spontane. De hond staat steeds paraat.”

Niet meer de blinde persoon

Het wordt stilaan duidelijk dat het leven Ruben veranderd is sinds hij over een blindengeleidehond beschikt. Maar op welke manier heeft het juist impact gehad? “Er zijn tien nieuwe deuren open gegaan. Eens je gewend bent aan de hond, en de hond aan jou ontdek je dat je zoveel meer kan doen dan je eerst dacht.”, geeft Ruben aan. Wanneer ik vraag wat de impact was op zijn sociaal leven heeft Ruben meteen een antwoord klaarstaan: “Mijn vrouw zegt dat ik nooit meer thuis bent.”, zegt hij gevolgd met een luide lach. Naast vrijheid geeft zijn blindengeleidehond hem ook meer zelfvertrouwen. “Op café wordt er niet meer naar mij gekeken als de blinde persoon, maar wordt er naar de blindengeleidehond gekeken. Het ene zorgt ook voor het andere, bijvoorbeeld het sociaal contact dat ik met andere mensen heb wanneer ik wacht op de bus. Mensen zeggen wel eens ‘tis toch ne mooie hè’, waarop ik dan inspeel door te zeggen ‘dank je’, en mensen snel antwoorden ‘jij bent ook mooi hoor, maar de hond ook’. Dat zijn leuke momenten.”

Dat Ruben en Toto, of een van zijn voorgangers, ergens niet binnen mochten, heeft hij nog maar een keer voor gehad en daar maakt hij ook geen probleem van. “Want als ze mijn hond niet willen, dan willen ze mij niet en ook mijn geld niet. Er zijn genoeg andere plekken waar ik wél samen met mijn hond binnen mag.”, verduidelijkt Ruben. Voor de rest botsen Ruben en Toto niet echt op problemen in de samenleving. Wat Ruben ons wel graag meegeeft: “Mensen moeten leren om van de honden af te blijven.” Hij snapt dat het niet altijd gemakkelijk is en zeker niet wanneer er een hond zijn schattigste puppy ogen bovenhaalt, maar het is wel echt belangrijk dat de hond niet van zijn werk wordt afgehouden.

Niets op aan te merken

Over de opvolging van het opleidingscentrum is Ruben ook alleen maar lovend. “De opvolging is, naar mijn mening, nog altijd super.”, geeft Ruben aan. “Ik heb Toto nu zeven maand in huis. Wanneer ik naar het centrum bel voor ondersteuning of nieuwe trajecten, dan staan de mensen altijd paraat.”

Mijn laatste vraag gaat over waarom Ruben iemand anders blind of slechtziend het zou aanraden om een blindengeleidehond te nemen. Eerlijk, zijn eerste antwoord had ik niet verwacht, maar het zette me wel aan het denken. Ruben draaide de rollen even om en stelde mij een vraag: “Stel ze nemen jouw fiets of auto af en jij moet vanaf dan zonder dat vervoersmiddel door het leven? Dat, dat is net hetzelfde als ik die mijn hond zou moeten missen. Zonder die hond ben ik ineens beperkt.”

Ruben kan het alleen maar promoten. “Het geeft je zelfvertrouwen, maar het maakt je ook functioneel in de samenleving. Ik kan zelfstandig naar het werk en geraak overal waar ik moet geraken.”, aldus Ruben.

Een verslaving waar je moeilijk vanaf geraakt

Een leven zonder Toto, of blindengeleidehond, wilt Ruben voorlopig niet. Hij doet echt bijna alles samen met zijn trouwe viervoeter. “Eens je bij wijze van spreken verslaafd bent aan je blindgeleide hond, kan je moeilijk zonder.” zegt Ruben met een brede glimlach op zijn gezicht. Ruben zal je alvast niet horen klagen.