Toegankelijke hoogdagen in de Vlaamse cinema's
Ontdek deze vijf topfilms met audiodescriptie via Earcatch! Ken je de app nog niet? Ontdek er alles over op hun website.
'Wil' loopt al een tijdje in de cinema's, maar als je geluk hebt, vind je hier en daar nog een zaal die het historische drama programmeert.
1942. Wil en Lode zijn twee jonge hulpagenten in een bezet Antwerpen. Ze werken gedwongen mee aan de klopjacht op joden in hun stad. Maar tegelijk steunen ze ook het verzet. En te midden van alle chaos en geweld bloeit de liefde: Wil valt als een blok voor de charmes van Yvette, de zus van Lode. Een tegenstrijdige cocktail van emoties brengt hem aan de rand van de afgrond. Want hoe red je tegelijk jezelf, je geliefden en de joden uit de klauwen van de bezetter?
'Wil' is de tweede langspeelfilm van Tim Mielants, die met 'De Patrick' vriend en vijand wist te verrassen na zijn eerdere werk voor een reeks als 'Peaky Blinders'. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Jeroen Olyslaegers, die de Fintro Literatuurprijs won. Stef Aerts is fenomenaal als Wilfried Wils, die dit allemaal moet ondergaan.
In 2016 publiceerde Lize Spit haar debuut 'Het Smelt'. Het werd het meest verkochte boek van dat jaar en sloeg in als een bom. Zo ook bij Veerle Baetens. De actrice voelde het kriebelen om zelf eens op de regisseursstoel te gaan zitten en gebruikte het boek als script.
Het boek en de film vertellen het verhaal van Eva. Eva groeide op bij arme ouders in een dorp op het platteland. Haar beste vrienden waren Laurens en Pim, maar tijdens een snikhete zomer liepen hun ooit zo onschuldige spelletjes volledig uit de hand. Jaren later keert de volwassen Eva (gespeeld door Charlotte De Bruyne) terug naar haar geboortedorp, met een ijsblok in de koffer van haar auto en een drang om voor eens en altijd af te rekenen met het verleden.
De film werd dit jaar al warm onthaald op het Sundance filmfestival in de VS, waar actrice Rosa Marchant, die de jonge Eva speelt, de prijs voor Beste Vertolking in ontvangst mocht nemen.
'Holly' is de indrukwekkende vijfde langspeelfilm van Belgisch filmmaker Fien Troch ('Home', 'Kid'). In dit mysterieus verhaal werpt Troch opnieuw een blik naar de harde wereld waarin jongeren soms ongewild terechtkomen.
Nadat Holly, een 15-jarig meisje, een dodelijke schoolbrand lijkt voorspeld te hebben zijn alle ogen op haar gericht. Lerares Anna is geïntrigeerd door het vreemde voorgevoel van Holly en nodigt haar uit om aan vrijwilligerswerk te doen in de rouwende gemeenschap. Overal waar ze komt geeft Holly rust, warmte en hoop aan wie ze ontmoet. Maar al snel beginnen mensen haar speciale gave op te zoeken en wordt er steeds meer van Holly geëist.
'Holly' ging in wereldpremière in de Officiële Competitie van het Filmfestival van Venetië, waar hoofdrolspeler Cathalina Geeraerts van de filmpers de Prijs voor Beste Actrice won. De film werd ook gekozen als openingsfilm voor de jubileumeditie van Film Fest Gent.
‘Augure’ is het even hallucinante als surrealistische verhaal van Koffi. Jaren geleden werd hij door zijn moeder in Congo verstoten omdat hij kenmerken van een zogenaamde ‘zabolo’ vertoonde. In het Lingala betekent ‘zabolo’ ‘tovenaar/magiër’ maar dan wel in de pejoratieve betekenis van het woord: ‘demon/duivel’ als het ware.
Tegen beter weten in beslist Koffi om rond Pasen samen met zijn Belgische vriendin Alice, die zwanger is van een tweeling, naar Lubumbashi terug te keren, met als doel zijn echtgenote aan zijn familie voor te stellen. En om een schuld af te lossen?
Het stel wordt er niet meteen met open armen ontvangen. Zijn moeder noch zijn vader gunnen het koppel amper een blik waardig. En ter plekke voelt Koffi ook aan den lijve de greep van oeroude gebruiken en hardnekkig bijgeloof op het dagelijkse leven. Aan de hand van vier belangrijke personages gidst Baloji ons door een weinig bekend Congo met oeroude gebruiken, een mix van magie en bijgeloof. Dat levert tal van magisch-realistische taferelen, maskerades en carnavaleske parades op, een fantasmagorie op zijn Afrikaans.
Ingehouden emotie, een pleidooi voor verbinding en een gezonde dosis relativering: dat is wat Mathias Sercu serveert in zijn regiedebuut 'J’aime la vie'. Een tragikomedie over kanker en levenslust, die in al haar oprechtheid moeilijk te weerstaan is.
Mira (Janne Desmet) is een levendig warhoofd. Moeder van de 9-jarige Sam (Mattias Busschaert), die geboren werd als jongen, maar nu als meisje door het leven gaat. Zus van optimist Mario (Bert Dobbelaere) en brompot Rocco (Jurgen Delnaet), die ze al jaren niet meer gezien heeft. Dochter van Christianne (Els Olaerts), met wie ze een moeilijke relatie heeft. Palliatief thuisverpleegster, maar sinds kort – o ironie – ook zelf kankerpatiënt.
Acteur en scenarist Mathias Sercu maakt met 'J’aime la vie' een mooi debuut als filmregisseur. Het scenario, over een vrouw die in het aanschijn van de dood haar versplinterde familie probeert te reanimeren, rijpte jarenlang. Inspiratie vond Sercu bij de ziekte van zijn broer, de plotse dood van zijn moeder, en later ook de terminale kankerdiagnose van zijn zoon Tore. Dat er grote emoties door 'J’aime la vie' stromen, mag dus geen verrassing heten.
Tekst: Lieven Trio, De Morgen
